75. rocznica zbrodni katyńskiej

Oceń ten artykuł
(1 głos)
piątek, kwiecień 10, 2015 opublikowane przez:

 

                                                           Zbrodnia Katyńska

Wiosną 1940 r., wykonując uchwałę Biura Politycznego KC WKP(b) z 5 marca 1940 r., sowiecka policja polityczna – NKWD ZSRS – wymordowała blisko 22 tys. obywateli Rzeczypospolitej. Było wśród nich 14,5 tys. jeńców wojennych – oficerów i policjantów – z obozów w Kozielsku, Starobielsku i Ostaszkowie oraz 7,3 tys. więźniów aresztowanych w okupowanej przez ZSRS wschodniej części Polski.

Oficerów z obozu kozielskiego rozstrzelano w Katyniu, tych ze Starobielska – w Charkowie, natomiast policjantów z Ostaszkowa – w Kalininie. Egzekucję więźniów przeprowadzono w więzieniach w Mińsku, Kijowie, Charkowie i Chersoniu.

Władze ZSRS postanowiły zgładzić tysiące bezbronnych jeńców, ponieważ nie ulegli oni prowadzonej wobec nich propagandzie i pozostali żarliwymi patriotami, gotowymi walczyć z sowieckim okupantem o wolną Polskę.

We Wrześni rocznica katyńska zgromadziła mieszkańców, którzy oddali hołd rodakom zamordowanym 75 lat temu oraz upamiętnili 5. rocznicę katastrofy smoleńskiej.

75 rocznica zbrodni katyńskiej, 12 kwietnia 2015 r. stała się okazją do zorganizowania uroczystości patriotycznej. Uroczystość rozpoczęła się mszą świętą w kościele farnym we Wrześni, potem pochód na czele z Wrzesińską Orkiestrą Dętą, pocztami sztandarowymi, samorządowcami, członkami organizacji społecznych, harcerzami, kombatantami, członkami  rodzin katyńskich oraz  mieszkańcami przeszedł pod pomnik katyński na cmentarzu parafialnym przy ul. Gnieźnieńskiej.

Spotkanie poprowadził prezes Wrzesińskiego Towarzystwa Kulturalnego, Bolesław Święciochowski, który przypomniał nie tylko o zbrodni katyńskiej, ale również o katastrofie smoleńskiej. Okolicznościowy referat wygłosiła nauczycielka historii Małgorzata Korfini-Stachnik.   ( Tekst referatu zamieszczamy poniżej )

Patriotyczny program artystyczny zaprezentowali uczniowie Gimnazjum nr 1.

Zebrani złożyli kwiaty pod pomnikiem katyńskim i odśpiewali Rotę.

Obchody zorganizowali:

Burmistrz Wrześni,

Wrzesińskie Towarzystwo Kulturalne i

Towarzystwo Unia Wrześnian.

 

 Klikając tutaj  znajdziesz  zdjęcia z  tej  uroczystości.

Zdjęcia własne WTK

 

 Relacje  innych redakcji  dotyczące  tej  uroczystości:

1. Nasze Miasto Września  - rocznica katyńska

2. Września 365  - 75. rocznica zbrodni katyńskiej

3. NowaWrześnia  -  Wrześnianie pamiętają o zbrodni katyńskiej

4. Wiadomości Wrzesińskie - Dwie uroczystości pod pomnikiem

                               

                                      Historia zbrodni katyńskiej

23 sierpnia 1939 w Moskwie ministrowie spraw zagranicznych Związku Radzieckiego i III Rzeszy Niemieckiej podpisali pakt Ribbentrop-Mołotow, który dokonywał rozbioru terytoriów suwerennych państw, w tym Polski. Na mocy tego paktu hitlerowskie Niemcy rozpoczęły 1 września 1939 II wojnę światową a 17 września 1939 roku Armia Czerwona wkroczyła na terytorium Rzeczpospolitej, zajmując jej wschodnie tereny. Dokonał się tym samym podział kraju pomiędzy dwóch okupantów: hitlerowskiego i sowieckiego. Wojsko Polskie, które nie miało wyraźnego rozkazu podjęcia walki z armią radziecką, zostało rozbrojone, następnie jeńców przewieziono do specjalnie utworzonych obozów.

 Wcześniej jednak, dokonano selekcji więźniów. Zwykli szeregowcy trafili do obozów pracy, natomiast żołnierzy wyższego stopnia, oficerów oraz generałów przerzucono do obozów znajdujących się w Starobielsku, Kozielsku oraz Ostaszkowie. Wśród oficerów rezerwy znajdowali się przedstawiciele różnych zawodów: lekarze i farmaceuci, prawnicy, dziennikarze i artyści, inżynierowie i konstruktorzy ,nauczyciele szkół różnego typu, duchowni, a także urzędnicy państwowi, skarbowi, samorządowi i ekonomiści. W sumie zgromadzono około 15 tysięcy oficerów oraz 7 tysięcy  osadzonych w więzieniach wschodnich terenów II Rzeczypospolitej. Dnia 5 marca 1940 roku NKWD podjęło decyzję o zamordowaniu wszystkich zebranych więźniów. Decyzja została podjęta za zgodą najważniejszych osób w państwie. Oprócz Józefa Stalina podpisał ten dokument  także Ławrientij Beria oraz Wiaczesław Mołotow.

 W celu przeprowadzenia mordu zaczęto transportować więźniów w kilku kierunkach, do Katynia, Miednoje oraz Charkowa. Po przybyciu do określonej miejscowości żołnierzy prowadzono na miejsce zbrodni. Tam systematycznie zabijano polskich oficerów strzałem z bliskiej odległości w kark lub tył głowy. Po dokonaniu morderstwa zwłoki wrzucano do masowych mogił, które następnie zasypywano.

Zginęli zakopani bezimiennie w masowych dołach cmentarnych.

Całość egzekucji zachowano w  ścisłej tajemnicy, a w celu utrudnienia poszukiwań na miejscu zbrodni posadzono drzewa.

 13 kwietnia 1943 Niemcy ogłosili, że odkryli groby polskich oficerów zamordowanych przez NKWD. Władze sowieckie gwałtownie temu zaprzeczyły oskarżając o zbrodnię nazistów. Rząd Rzeczpospolitej Polskiej na Uchodźstwie zwrócił się do Międzynarodowego Czerwonego Krzyża w Genewie o zbadanie sprawy. W odpowiedzi Związek Radziecki zerwał z nim stosunki dyplomatyczne i oskarżył go o współpracę z A. Hitlerem. Wielka Brytania i Stany Zjednoczone nie poparły działań rządu na uchodźstwie (dopiero w okresie zimnej wojny w 1951 Kongres USA powołał komisję, która w raporcie potwierdziła, że sprawcą masakry oficerów Polskiej Armii w lesie koło Katynia było NKWD).

 W 1944 sfabrykowano dowody mające służyć oskarżeniu Niemców o tę zbrodnię. Mimo wysiłków sowieckich nie włączono tych pomówień do aktu oskarżenia w procesie norymberskim.

 Władze PRL podtrzymywały sowiecką wersję wydarzeń aż do 1990. Mówienie prawdy o tych wydarzeniach kończyło się szykanami komunistycznej administracji i prześladowaniem przez SB. 13 kwietnia 1990 władze rosyjskie oficjalnie przyznały się do odpowiedzialności za zamordowanie polskich oficerów. W 1992 Polska otrzymała kopię decyzji Biura Politycznego Wszechzwiązkowej Komunistycznej Partii Bolszewików z 5 marca 1940 o rozstrzelaniu osób cywilnych i wojskowych pochodzenia polskiego, ale nigdy nie uznali tej zbrodni za ludobójstwo.

 28 lipca 2000 w Katyniu otwarty został cmentarz polskich i rosyjskich ofiar NKWD.

 Do sądzenia winnych za tę zbrodnię nigdy nie doszło.

 Dzisiaj, tutaj, przed wrzesińskim pomnikiem ofiar katyńskich zebrali się również potomkowie, wnuki i prawnuki pomordowanych w Katyniu, tych, którzy walczyli o wolną i niepodległą Polskę, o miejsce naszego wspólnego i najwyższego dobra, dla którego jak mówił Ignacy Krasicki „Nie żal żyć w nędzy, nie żal i umierać”.

 Katyń dla nas - 75 lat później to miejsce, w którym zabrano nie tylko życie polskim oficerom, ale odarło z marzeń współczesne pokolenie. Lucyna, wnuczka oficera zamordowanego w Katyniu nigdy nie poznała swojego dziadka, nie poszła z nim na spacer. Prawnuki Kuba i Marysia nie siedziały na kolanach pradziadka i nie miały szansy posłuchać opowieści z tamtych lat.

 Uczeń na lekcji o Katyniu pyta mnie czy w czasie pokoju można być patriotą. Można! Ucz się i pracuj dla kraju – to często używane słowa, ale prawdziwe. I jeszcze: …… powtarzaj za poetą i może też za oficerem Wojska Polskiego, którego mordowano w katyńskim lesie:

 Każdy Twój wyrok przyjmę twardy
Przed mocą Twoją się ukorzę
Ale chroń mnie, Panie, od pogardy
Przed nienawiścią strzeż mnie, Boże

 

                                                                                                             Małgorzata Korfini-Stachnik

 



 



 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Czytany 3673 razy Ostatnio zmieniany wtorek, 14 kwiecień 2015 07:29
Dział: WTK